ทุจริต ๓ หมายความว่าอย่างไร

ทุจริต ๓ หมายความว่าอย่างไร

           ๑. ประพฤติชั่วด้วยกาย  เรียกว่า กายทุจริต เช่น การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์  การประพฤติผิดในกาม

           ๒. ประพฤติชั่วด้วยวาจา  เรียกว่า วจีทุจริต  เช่น พูดปดหลอกหลวง  พูดส่อเสียด พูดเพ้อเจ้อ  พูดคำหยาบ

           ๓. ประพฤติชั่วด้วยใจ  เรียกว่า มโนทุจริต โลภอยากได้ของผู้อื่น พยาบาทปองร้ายผู้อื่นเห็นผิดจากครรลองคลองธรรม

                      ทุจริต หมายถึง การประพฤติชั่ว ประพฤติผิดกฎหมาย ผิดครรลองคลองธรรม ผิดจารีตประเพณี

           ๑. ประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต หมายถึง การฆ่าสัตว์ ทรมานสัตว์ และการเบียดเบียนสัตว์

                      ๑.๑ ฆ่าสัตว์ ทรมานสัตว์ และเบียดเบียนสัตว์ หมายถึง การทำร้ายสัตว์ให้ถึงแก่ความตาย ฆ่ามนุษย์ด้วยกัน ฆ่าเด็กในครรภ์ (ทำแท้ง) ฆ่าสัตว์เดรัจฉาน ทั้งสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ทุกชนิด โดยไม่คำนึงถึง บาป บุญ คุณ โทษ ที่จะเกิดขึ้นแก่ตนเองและผู้อื่น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสสอนไว้ว่า ผู้ใดที่ฆ่าสัตว์เป็นคนขาดคุณธรรม คือไม่มีเมตตา คือความรัก ไม่มีกรุณา คือความสงสาร มีจิตใจโหดร้ายทารุณ การฆ่ามนุษย์และสัตว์เป็นการบั่นทอนชีวิตของผู้อื่นให้สั้นลง เป็นบาปเป็นโทษที่ผู้กระทำจะได้รับ   ในชาตินี้ถ้าฆ่าคนตายจะต้องได้รับโทษตามกฎหมาย ติดคุกติดตะราง เกิดไปชาติหน้าก็จะถูกผู้อื่นฆ่าเช่นเดียวกัน  ถ้าใครฆ่าสัตว์ไว้มากก็จะมีอายุสั้น ดังที่มนุษย์เกิดมาจึงมีอายุยืน อายุสั้นต่างกัน  พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงกำหนดศีลข้อที่ ๑ ห้ามฆ่าสัตว์เพื่อให้มนุษย์ปฏิบัติตาม ไม่ทำลายชีวิตซึ่งกันและกัน  เพื่อจะได้มีอายุที่ยืนยาว 

                        ๑.๒ ลักทรัพย์ หมายถึง ไปเอาทรัพย์สมบัติของผู้อื่นมาเป็นของตน เพราะจิตมนุษย์มีกิเลส คือความหลง หลงเข้าใจผิดคิดว่าถ้ามีทรัพย์มากจะเป็นผู้ที่วิเศษกว่าผู้อื่น ความโลภก็จะเกิดตามมา  เป็นเหตุให้ไปลักทรัพย์ของผู้อื่นมาเป็นของตน โดยไม่คำนึงถึงบาปบุญ คุณโทษ และความเดือดร้อนที่จะเกิดขึ้นแก่ตนเองและเจ้าของทรัพย์  ผู้ใดที่ลักทรัพย์ของผู้อื่น เป็นการผิดกฎหมายบ้านเมืองต้องหลบ ๆ ซ่อน ๆ เพราะกลัวเจ้าของทรัพย์จะนำตำรวจมาจับ     ต้องติดคุกติดตะราง  เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล โทษที่จะได้รับในชาติต่อไป ถ้าเกิดมาเป็นมนุษย์อีก จะมีทรัพย์สมบัติมากน้อยก็ตาม ก็จะมีคนมาลักทรัพย์สมบัติของเราไป  ดังจะเห็นได้ว่าในชาตินี้   บางคนเกิดมาไม่เคยลักทรัพย์สมบัติของผู้ใด กลับมีคนมากลักทรัพย์ของเขา  ซึ่งเป็นผลของกรรมชั่วที่เกิดจากการลักทรัพย์ในอดีตชาติ ส่งผลมาในชาตินี้ ทำให้เขาถูกลักทรัพย์เกิดความเดือดร้อน เพราะเราเคยสร้างความเดือดร้อนให้เขาในอดีตชาติ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงกำหนดศีลข้อที่ ๒ ห้ามลักทรัพย์ให้มนุษย์ปฏิบัติตาม เพื่อมนุษย์จะได้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข

                        ๑.๓ ประพฤติผิดในกาม หมายถึง เป็นชู้กับสามีภรรยาผู้อื่น ผู้ใดไปเสพสมกับสามีภรรยาของผู้อื่น  จะทำให้เกิดความเดือดเนื้อร้อนใจทั้งสองครอบครัว  ครอบครัวทั้งสองฝ่ายก็จะเกิดการทะเลาะวิวาท เพราะความหึงหวง ถึงขั้นต้องแยกทางกัน จนกระทั่งเกิดปัญหาเรื่องลูกขาดความอบอุ่น เป็นเด็กมีปัญหาในสังคม สร้างความเสื่อมเสียให้ตนเองและวงศ์ตระกูล สังคมเสื่อมโทรม เพราะคนชั่วมั่วโลกีย์  บางคู่ถึงกับฆ่ากันตายก็มี  ต้องติดคุกติดตะราง ล้วนแล้วแต่เป็นทุกข์ทั้งสิน  เกิดไปชาติหน้า ก็จะถูกแย่งสามีภรรยากัน  มีคู่ครองสามีก็นอกใจภรรยา มีภรรยาภรรยาก็นอกใจสามี จึงเกิดความทุกข์ความเดือดร้อนดังที่ปรากฏในสังคมปัจจุบัน  เพราะเหตุนี้พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงกำหนดศีลข้อที่ ๓ ห้ามประพฤติผิดในกาม ให้มนุษย์ประพฤติปฏิบัติตาม  เพื่อให้เกิดความสุขทุกครอบครัว

           การทำความชั่วทั้งสามประการดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้  การฆ่าสัตว์  ทรมานสัตว์ เบียดเบียนชีวิตสัตว์   การลักทรัพย์และประพฤติผิดในกาม นี่คือ การประพฤติชั่วทางกาย เรียกว่า กายทุจริต

           ๒. ประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต

                       ๒.๑ พูดเท็จ หมายถึง ใช้คำพูดโกหก หลอกลวง เพื่อต้องการทรัพย์สมบัติของคนอื่นมาเป็นของตน  ชายหลอกหญิง หญิงหลอกชาย เพื่อต้องการเสพกาม หรือหลอกไปข่มขืน  หลอกให้เสพยาเสพติดเป็นต้น  นี่เรียกว่า วจีทุริต

                        ๒.๒ พูดส่อเสียด หมายถึงพูดจาดูถูกเหยียดหยาม พูดให้ผู้อื่นเจ็บช้ำน้ำใจ พูดให้เสียชื่อเสียงทั้งต่อหน้าและลับหลัง  ทำให้เกิดความโกรธแค้น  อาฆาต พยาบาท ปองร้าย ทะเลาะวิวาท  เกิดความแตกแยกในหมู่คณะ ขาดความสามัคคี นี่คือ การพูดส่อเสียด เรียกว่า วจีทุจริต

                        ๒.๓ พูดคำหยาบ หมายถึง การใช้วาจาที่ไม่สุภาพต่อผู้อื่น เช่นเปรียบเทียบว่าเป็นสัตว์ต่าง ๆ ที่ไม่เป็นสิริมงคลหรือเปรียบเทียบกับอวัยวะเบื้องต่ำ เปรียบเทียบกับอวัยวะอื่นๆ ที่ไม่สมควรนำมาพูดกัน ทำให้ผู้ฟังเกิดความโกรธแค้น อาฆาต พยาบาท ปองร้าย หรือทำให้เสื่อมเสียชื่อเสียง นี่คือ ตัวอย่างของการพูดคำหยาบ เรียกว่า วจีทุจริต

                        ๒.๔ พูดเพ้อเจ้อ หมายถึง พูดในเรื่องที่ไม่มีเหตุ ไม่มีผล ไร้สาระ ไม่มีประโยชน์กับผู้พูดและผู้ฟัง สร้างความเดือดร้อนรำคาญให้กับผู้อื่น ทำให้เสียบรรยากาศในการพูดคุย สร้างความเสื่อมเสียให้กับตนเอง ไม่มีผู้ใดต้องการจะพูดด้วย นี่คือตัวอย่างการพูดเพ้อเจ้อ หรือ เรียกว่า วจีทุจริต

            ผู้ใดที่ประพฤติตนดังที่กล่าวมาแล้วนี้ คือการทำความชั่วทางวาจา เป็นเหตุให้ทำความชั่วทางกาย ซึ่งเป็นการทำผิดกฎหมาย ผิดครรลองคลองธรรม ผิดจารีตประเพณี โดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อน ที่จะเกิดขึ้นกับตนเองและผู้อื่น ต้องได้รับโทษตามกฎหมายของบ้านเมือง เช่น ติดคุก ติดตะราง เสียทรัพย์สินเงินทอง เสียชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ขาดคุณธรรมประจำใจ คือขาดสัจจะ (พูดไม่จริง) ไม่มีใครเคารพนับถือ และสร้างความเดือดร้อนให้กับตนเองและผู้อื่น ทำให้ประเทศชาติบ้านเมืองไม่สงบสุข

            การทำความผิดทั้งสี่ประการดังที่ได้กล่าวมาแล้วนี้ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจ้อ  นี่คือ การประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต

           ๓. ประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต

                        ๓.๑ โลภอยากได้ของผู้อื่น หมายถึง มีจิตใจจดจ่อคิดอยากได้ทรัพย์สินเงินทองของผู้อื่นมาเป็นของตน โดยไม่คำนึงถึง ผิด ถูก ชั่วดี ไม่ว่าจะได้มาด้วยวิธีใดก็ตาม แม้จะผิดกฎหมาย ผิดครรลองคลองธรรม ผิดจารีตประเพณี สร้างความเดือดร้อน ความทุกข์ใจให้กับตนเอง นี่คือ ความโลภคิดอยากได้ทรัพย์สินเงินทองของผู้อื่น ที่เรียกว่า มโนทุจริต

                        ๓.๒ โกรธ อาฆาต พยาบาท ปองร้าย หมายถึง มีจิตใจจดจ่อที่จะทำร้าย ทำลายคนที่เราไม่พอใจ ต้องการให้เป็นอันตรายถึงชีวิต ต้องการให้เจ็บป่วย หรือทำให้เขาเสียทรัพย์สมบัติเงินทอง เสื่อมเสียชื่อเสียง ได้รับความทุกข์ทรมานต่าง ๆ ทำให้ตัวเองทุกข์ใจ นี่คือ คิดโกรธ อาฆาต พยาบาท ป้องร้าย ที่เรียกว่า มโนทุจริต

                        ๓.๓ เห็นผิดครรลองคลองธรรม หมายถึงมีความเห็นว่า บาป บุญ คุณ โทษ ไม่มีจริง ไม่เชื่อว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่เชื่อว่าชาติก่อน ชาตินี้ ชาติหน้ามีจริง นี่คือ ความคิดเห็นที่ผิดครรลองคลองธรรม ที่เรียกว่า มโนทุจริต

           การประพฤติชั่วทางกาย มีฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม 

           การประพฤติชั่วทางวาจา มีพูดเท็จ พูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ เมื่อกระทำไปแล้วจะทำให้ตนเองและผู้อื่นได้รับความเดือดร้อน

           การประพฤติชั่วทางใจ คือคิดโลภ  คิดโกรธ  คิดเห็นผิดจากครรลองคลองธรรม เป็นบาปทางใจ ทำให้เกิดทุกข์ จิตใจเศร้าหมองแต่ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน 

           การเห็นผิดครรลองคลองธรรมดังที่ได้กล่าวมาแล้ว นี่คือการประพฤติชั่วทางใจ  เรียกว่า มโนทุจริต

           ดังนั้นการประพฤติชั่วทางกาย วาจา ใจ นี้เป็นไปตามอำนาจของกิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง ที่ครอบงำจิตใจ ของแต่ละบุคคล เพราะฉะนั้น  คิดชั่วก็เป็นทุกข์ทางใจ  พูดชั่วก็เป็นทุกข์ทางวาจา  ทำชั่วก็เป็นทุกข์ทางกาย  นี้เรียกว่า  คิดชั่ว  พูดชั่ว  ทำชั่ว  ล้วนแล้วแต่เป็นเหตุให้เกิดความทุกข์ทั้งสิ้น ขอให้ทุกท่านงดเว้นจากการทำชั่วทางกาย  วาจา  ใจ  แล้วมาประพฤติดีด้วยกาย วาจา ใจ  ที่เรียกว่า คิดดี  พูดดี ทำดี  ซึ่งเป็นเหตุของการเกิดสุข